lipat-bahay

lipat na po ako ng bahay.. dito na po ako nakatira: http://linglingbells.wordpress.com

no to chicharon!

Grade 3 ako nung unang beses akong nagpa-deworm. Syempre, labas lahat ng bulate sa tiyan ko. Simula noon, lumakas na akong kumain. Lagi na kong laman ng kusina namin. Unti-unti na rin napuno ng taba ang mga braso at hita ko. Pati mukha ko, lumobo na.

Grade six, pumayat ako. Dahil siguro sa pressure na mag-aral ng todo para makapasok sa top five sa graduation at nagkasakit rin ako nun. Nung first year hayskul ako, maganda pa rin ang katawan ko pero nung summer bago mag-second year, bumalik ako sa dating gawi. Na-reinforce kasi ako ng aking itay. Ang sabi niya kasi okay lang naman daw na kumain ako ng kumain kasi di naman daw ako lumulubo, wala pa daw sa kalahati yung katawan ko sa mga katawan ng mga babae dun sa amerika. Kaso, hindi naman kain yung ginagawa ko, lamon! Yung katawan ko nung third year hayskul ako ang pinakamataba kong naging katawan. Grabe! Ni ayoko ngang tingnan yung mga pictures ko nung third year ako eh. Fortunately, pumayat ako nung fourth year dahil sa pagiging varsity player ko ng basketball nun.

First year college hanggang second year, normal naman kasi nagboboard ako sa baguio nun, hindi naman ako nakakakain ng maayos. Pero paglipat ko dito sa diliman at dito na ko sa bahay namin nakatira, boom! balik ang bagong "bisyo". Lumobo na naman!

At ngayon ngang kakatapos lang ng holiday season, napansin kong nadagdagan na naman ang mga taba sa aking katawan. Dati naman, kahit mataba ako, okay lang sakin, kahit sabihin pa ng mga tao na ang taba-taba ko na, wala akong pakialam, e sa nag-eenjoy akong kumain eh! Pero nitong tuesday lang, iba yung naramdaman ko. Bago pumunta sa centennial kick-off celebration ng up, sangkaterbang damit ang sinubukan kong suotin pero konti na lang ang okay sa katawan ko! Na-depress ako. Para kasing lahat ng damit na suotin ko, nagmumukha akong malaki talaga! Haay.. Haay talaga.. Magda-diet na talaga ko! No to rice! No to chicken adobo! No to fries! No to chicharon! I swear...

future call center agent

Nung friday, nasa bahay kami nila kaykay para i-shoot yung project ko. Syempre, dun kami nag-lunch. At kasama naming kumain sa table ang kapatid ni kaykay na si banban. Gusto kong i-share ang naging palitan ng maanghang salita nina banban at ng kaibigan kong si ey-ey.

Ey-ey (19 years old, nursing student, lalaki) VS Banban (4 years old, di pa nag-aaral, babae)


Ey-ey: How are you banban?

Banban: I'm fine. Thank you. What about you?

Ey-ey: I'm fine too. How old are you?

Banban: I'm four.

Ey-ey: Can you speak in tagalog?

Banban: No

Ey-ey: Why?

Banban: *dedma*

Ey-ey: Are you filipina?

Banban: No, i'm not!

Ey-ey: What is your surname?

Banban: Docallos (islang ang pagbigkas niya ng apelyido niya)

Ey-ey: Your surname is pinoy na pinoy, so how come you're not a filipina?

Banban: *dedma ulet*

Ey-ey: Banban, are you filipina?

Banban: No, i'm not. I'm Mary Ann Bunny "banban" R. Docallos (binigkas niya yan ng direretso
at syempre may kung di ko maintindihan na accent)

Ey-ey: What??

Banban: I'm Mary Ann Bunny "banban" R. Docallos.

Ey-ey: *mimicking banban* Mary Ann Bunny "banban" R. Docallos

Banban: I'm angry with you. You know, i'm so very sick. I need my medicine.

Ey-ey: Then go, take your medicine.

Banban: I'm not yet done. I'm still drinking my milo. (pronounced as may-low)

Ey-ey: That's not may-low. That's mee-lo.

Banban: I'm tired (pronounced as ta-yerd) of talking to you. I'm mad at you. I'm so so very sick.
Nagwalk-out na si banban.

Ey-ey: Bitch!

Narinig ni banban at bumalik sa dining area at umakmang susuntukin niya si ey-ey.

Banban: It's my house!

Sabay talikod at pasok sa kanyang kwarto.



Hanggang sa bago matulog si banban, inaasar pa rin siya ni ey-ey. Buti nga at hindi talaga sinuntok ni banban si ey-ey. Riot yun pag nagkataon. Si ey-ey pa, baka patulan niya yung batang yun.

Amaze na amaze talaga kaming lahat kay banban. Siya lang naman ang todo ingles sa bahay na yun. Bunso kasi siya at siya na lang daw yung na-train ng ganun ng mommy nila. At saka, buong araw daw yung nakatutok sa nickoledeon. Kabisado na nga daw niya ang mga linya nila dora. Iba na talaga ang mga kabataan ngayon!

stressed daw?

Matagal-tagal din bago ako nakapagpost ulit dito. Since new year, medyo naging busy ako para sa film 106 homework ko. Kelangang gumawa ng instructional video about sa pagdidiscuss ng concept of national cinema. Last sunday ko naisip yung concept ko. Simpleng video lang: may dalawang karakters (ang mga kaibigan kong sina tonton at ey-ey) at ang kwento lang naman ay bobo si tonton at kelangan i-explain sa kanya ni ey-ey ang konsepto ng national cinema. Ganun lang. Tinamad na ko mag-isip eh. Ayun nga, pagkatapos ko maisip yung concept, ginawa ko na yung script nung wednesday. O diba, ang tamad ko talaga??!! Thursday dapat ang videoshoot pero nagkaproblema ako sa location. Hindi kasi pwede sa bahay namin kasi andito dalawa kong lola. Tinext ko si mon-mon. Luckily, pwede daw sa bahay nila. Nung okay na yung location, bigla namang nagback-out si tonton, may date daw kase sila ni howhow ng thursday. Wdf??!! Hehe. Joke lang, baka mabasa niya to *peace*. E di na-cancel. So, tinext ko ulit si mon-mon, sabi ko kung pwede pa rin sa bahay nila kung friday. Okay daw. So na-move ng friday ang videoshoot.

Thursday morning, nag-text si mon-mon. Hindi na daw pwede sa haus nila dahil aalis sila ng family niya. Pinilit daw niya momy niya na payagan na lang siya na magpaiwan kasi wala daw siya sa mood mamasyal at kelangan ko nga yung place niya. Pero hindi daw pumayag momy niya kasi alam ng parents niya na depressed siya kasi recently nalaman niyang may sakit siya. Hindi naman nakamamatay yung sakit niya pero kelangan niyang mag-undergo ng ilan pang tests para masigurado na yung diagnosis ng sakit niya at makapag-take na siya ng medications. Pinagpray ko nga etong kaibigan kong si monmon. Back to my kwento, yun nga, hindi na pwede kila monique. Super naimbyerna na ko kasi wala akong makuhang ibang location. Hindi pwede sa haus nila chingching kasi andun din lolo't lola niya. Hindi pwede kila ey-ey, momo at tonton. Last option ko na si kaykay. Tinext ko siya, may pasok daw siya ng friday. Pero, saturday daw pwede. So, tinext ko yung dalawang artista ko kung pwede sila ng saturday. Parehong di sila pwede. Grabe, naloka na ko!!!!!!!!! Tumawag si tonton sa landlyn namin, tinutulungan na niya kong mag-isip kung san pa pwede. Ang kelangan ko kasing location eh yung sala na may tv. Sabi niya, pwede daw sa ecopark o sa up at dalhin ko na lang daw laptop ko para maging tv. Sabi ko naman, maingay sa mga lugar na yun, di pwede. Grrrr!!!! Naisip ko na magpalit na lang ng konsepto pero parang too late na.

Mga gabi na nung nagtext ulit si mon-mon. Pwede na daw ulit sa bahay nila kasi di na daw sila aalis. E d okay na! Nagtext din si kaykay at sabi niya, di na day siya papasok ng friday para pwede na daw akong mag-shoot sa bahay nila. Double okay!! Sabi ko kay kaykay, reserve yung place niya kapag nagka-aberya dun sa haus nila monmon, dun kami sa bahay nila mag-shushoot. Okay daw. Aba!! Mukhang umaayon na sa akin ang panahon. Olrayt!

After ng ilang oras, tinext ko si ey-ey, hinihingi ko e-mail add niya para ma-send ko na yung script sa kanya para makapagmemorize na siya. Reply niya: "huhu! lingling! hindi ako magaling magmemorize.. i will quit na.." NO!!!!!!!!!!!! Nakipagnegotiate ako ng todo sa kanya. Sabi ko sa kanya, irerevise ko yung script tapos yung mahahabang linya niya, voice over na lang para pwede na niyang basahin. Tapos kung hindi pa rin niya kaya, gagawa na ko ng mga idiot boards for him. At no! Ayaw pa rin niya. Matapos ang sandamukal na pagpapalitan ng mga text messages, sumuko na ko. Sabi ko kung ayaw niya, wag na lang. At ang loko-loko, nagreply na ok na daw, bahala na lang daw sa araw ng shoot. Hay naku! Pinainit lang ni ey-ey ang ulo ko. Mahilig talaga siya sa mga pagbaback-out pero itutuloy din naman niya. E d okay na naman. Natulog na ko ng maaga para makapag-ipon ng sapat na lakas para sa videoshoot.

Friday ng umaga, nagtext si monmon, tawag daw ako kagad sa kanya. E d tumawag ako. Hindi na naman daw pwede sa kanila kasi nag-decide na daw dady niya na aalis daw sila. Huwaaaat???!!! Pero syempre, sabi ko okay lang at least nag-try siya. Tinext ko kagad si kaykay. Buti na lang at hindi talaga siya pumasok at pwede daw sa haus niya. Ayos! Muntik na namang hindi matuloy yung videoshoot. Haay.. buti na lang talaga.

Naghintay ako sa mcdo regalado. 9 am ang call time. Dumating ako dun ng 10, dumating si tonton ng 11. Nauna na kaming dalawa kila kaykay kase may pinabili sakin na mga ingredients si kaykay at kelangan na niyang lutuin. 12 na dumating si ey-ey sa bahay nila kaykay.

Masaya naman yung shoot! Enjoy naman kami. Hehe! Tawa kami ng tawa kasi kawawang kawawa si tonton sa kwento ng video ko. At todo adlib si ey-ey. Kinukutya-kutya na nga niya si tonton, may kasama pang pisikalan. Binabato niya ng kung anu-ano si tonton. Nung gumanti si tonton, binato niya ng unan si ey-ey pero tumama dun sa bote ng wine sa mesa. Nagkalat tuloy yung wine sa sahig. Buti na lamang at napakabait talaga ni kaykay at pinunasan na lamang niya ito. Ang bait talaga ni kaykay, pinakain pa niya kami ng carbonara na niluto niya. Dapat ako ang magpakain sa kanila kasi project ko yung ginagawa dun pero siya pa rin ang nagpakain. Ayos talaga!

Mga 4 pm kami natapos sa videoshoot. Ambilis lang! Napagpasiyahan namin na pumunta ng sm para humiram ng vcds sa video city at maglaro ng billiards. Nung makarating kami sa bilyaran na alam namin ni kaykay, wala na pala yung bilyaran dun. Naghanap kami pero wala kaming makitang matino. Nagkayayaan na lang na mag-inuman kila kaykay. Tinawagan namin si momo at chingching. Sinundo namin si momo. At tumuloy na kami kila kaykay. Hindi pwede si chingching. Pass daw muna siya.

Ayun nga. Nagtapos ang gabi na masaya kahit nagkatampuhan kami ni kaykay ng konti pero naayos din naman sa bandang huli. Madami ulit kaming nalaman sa isa't isa. Si momo, binata na talaga! Hehe. Sa wakas, naintindihan ko na din kung anu trabaho ng mga magulang ni ey-ey, nawala na ang hinala ko na druglords parents niya, hehe! Ang yaman niya kasi! Hahaha! Si tonton, nagshare din about sa lumalamlam niyang lablayp. Si kaykay, nagbahagi din ng kanyang mga opinyon tungkol sa mga bagay-bagay. Ang saya-saya talaga kapag kasama ang mga tunay na kaibigan! Tinanggal nila ang stress ko sa linggong ito.